Carbonatie
Het doel van carbonatatie is om de onzuiverheden uit de oplossing te verwijderen.
Toepassingsgebied
Suikerindustrie.
Beschrijving van technieken, methodes en installatie
Carbonatatie is het inbrengen van melk of kalk (calciumhydroxide) en koolstofdioxidegas (CO2) in een vloeistof om calciumcarbonaat te vormen en om de onzuiverheden te laten bezinken en te verwijderen. Het effect van kalk en CO2 is de bezinking van onoplosbare calciumzouten, de verkruimeling van colloïdale componenten, de chemische desintegratie van andere moleculen zoals invertsuiker en amiden en de absorptie van niet-suikers op bezonken calciumcarbonaat. Kalk en CO2 worden normaal in kalkketels geproduceerd door de thermische scheiding van kalksteen. CO2 kan ook opgeslagen worden als een verdicht gas.
Alle niet-suiker componenten dat het onbewerkte suikersap na extractie uit de biet bevat, maken de volgende stappen in het suikerproces onmogelijk om uit te worden gevoerd. Daarom moet het onbewerkte sap worden gezuiverd om verdere verwerking mogelijk te maken. Dit wordt bereikt door continu melk of kalk en koolstofdioxide uit de kalkketel toe te voegen om de meeste niet-suikers te laten bezinken. Het product na het filtreren bevat calciumcarbonaat en de niet-suikers en wordt gebruik in de landbouw voor kalkbemesting om de structuur van het bouwland te verbeteren en om de zuurheid van grond te reguleren. Kalk van een suikerfabriek kan ook worden gebruikt voor landherstel (bijvoorbeeld het vullen van steenafgravingen) en voor het produceren van stenen of cement. (Voor aspecten die met de kalkketels te maken hebben, zie verwijzingsdocument over ‘Best Available Techniques in the Cement and Lime Manufacturing Industries’.)
